Məqalə postmodern fransız romanında daha maraqlı bir mövzuya – oyun paradoksuna həsr olunub. Fransız postmodernizminin rus dilindən fərqli xüsusiy-yətləri nəzərdən keçirilir. Fransız postmodernizmi əsərlərinin janr orijinallığı təhlil edilir. Vurğulanır ki, postmodernizm dünya ədəbiyyatında çox qeyri-müəyyən qiymət almış, bir çox problemlərə gözlənilməz və orijinal həllər təqdim edən bir fenomendir. Müəllif bu metodu həm də postmodern ədəbiyyatda müasir sosial reallığın dərk edilməsi kimi qəbul edir – Jan Pyer Ametta (“Norman şəhərində gənc-lik” romanı), Jan Mari Ruart (“Müharibə ərəfəsi” romanı), P. Modiano “Qaranlıq dü-kanların küçəsi” və başqaları. Müəllifin fikri, təhlil edilən əsərlərdə oyun yanaşması qəhrəmanın inkişafındakı ayrı-ayrı psixoloji mərhələlərlə sıx bağlıdır. Məqalənin nəzəri hissəsində müəllif fransız postmodernizminin təmayüllərinin öyrənilməsinə həsr olunmuş elmi mənbələri təhlil edir. Bu işin məqsədi fransız müəlliflərinin əsərlərində fransız ədəbiyyatının roman janrları ilə oynama paradokslarını nəzərdən keçirməkdir.
Metod. Mətn, mədəni-tarixi və hermenevtik tədqiqat metodlarından istifadə olunur.
Nəticələr. Tədqiqat fransız yazıçılarının istifadə etdiyi janr təriflərinin əksəriyyətinin oynaq təbiətini araşdırdı. Oyun paradoksu söz oyunu, oxucuların gözləntilərinin aldadılması, forma və məzmun səviyyəsində və onlardan aşağıda təzad şəklində özünü göstərir.
Nəzəri və praktik əhəmiyyəti. Tədqiqatın nəticələri müasir ədəbi prosesin nəzəriyyə və praktikasının öyrənilməsinə kömək edir. Tədqiqatın yeniliyi filoloji mənbədədir: onun köməyi ilə forma və məzmun vəhdətində oyun paradoksu fonunda postmodern romanın orijinallığı üzə çıxır. Oyun paradoksu problemi və obrazlar sisteminin özəllikləri mətnin semantik məzmununu genişləndirir.